ทั้งนี้ หากค้นคว้าเพิ่มเติมในรายละเอียด จะพบว่าในช่วงศตวรรษที่ 20 นั้น มนุษย์อายุยืนมากขึ้นเพราะวิทยาศาสตร์การแพทย์ สามารถรักษาโรคติดต่อร้ายแรงได้ จนเกือบหมด (ซึ่งมักจะทำให้มนุษย์เสียชีวิตตั้งแต่วัยเด็ก และ/หรือ วัยหนุ่มสาว) ดังนั้น มาในศตวรรษนี้จึงเหลือเพียงแต่โรคที่ไม่ติดต่อ (เช่น โรคมะเร็ง โรคหัวใจ) และการเกิดอุบัติเหตุ (ซึ่งเป็นปัญหามากกว่าในประเทศยากจน) ที่เป็นสาเหตุหลักของการเสียชีวิต ไม่ใช่เสียชีวิตเพราะเป็นโรคติดต่อ กล่าวคือในปัจจุบันการเสียชีวิตนั้น 70% มีสาเหตุมาจากการเป็นโรคที่ไม่มีการติดต่อ ซึ่งมักจะเกิดขึ้นกับผู้สูงอายุ อย่างไรก็ดีในประเทศกำลังพัฒนาที่ยากจนมากๆ นั้น สัดส่วนการเสียชีวิตจากโรคติดต่อยังสูงอยู่ ผลคือสิ่งที่เราค่อนข้างจะเป็นกังวลมากที่สุดคือ การใช้ชีวิตโดยสุขภาพไม่สมบูรณ์นั้นจะยาวนานกว่าในประเทศพัฒนาแล้วหรือในกลุ่มบุคคลที่มีรายได้สูง กล่าวคือในประเทศพัฒนาแล้ว ช่วงที่มีชีวิตอยู่แต่สุขภาพไม่ค่อยดีนั้นยาวนานถึง 10-11 ปี แต่ในประเทศยากจนนั้น ช่วงดังกล่าวจะสั้นกว่าที่ 7-9 ปี
ดังนั้น ผมจึงพยายามไปสืบหาข้อมูล LE และ HALE สำหรับประเทศที่ประชากรมีอายุสุขภาพดีที่ยืนยาวที่สุด ซึ่งผมนำมาสรุปใน ตาราง 2
1.สำหรับภาพรวมของโลกนั้น ในช่วงปลายของชีวิตมนุษย์จะมีสุขภาพไม่สมบูรณ์ ประมาณ 10.3 ปี (เป็นการคำนวณที่แตกต่างจาก ตาราง 1 เล็กน้อย) โดยผู้หญิงจะเผชิญภาวะดังกล่าวนานกว่าผู้ชายคือ 11.1 ปี เทียบกับ 8.8 ปี
2.ชาวสิงคโปร์มีอายุสุขภาพดี ยืนยาวที่สุดคือ 76.2 ปี มากกว่าประเทศที่ประชาชนอายุยืนที่สุดคือญี่ปุ่น (ซึ่ง HALE เท่ากับ 74.8 ปี) และช่วงที่สุขภาพไม่สมบูรณ์ของชาวสิงคโปร์จะต่ำที่สุดคือ 6.9 ปี
3.ผู้ชายชาวสวิตเซอร์แลนด์ อายุยืนที่สุดที่ 81.3 ปี แต่จะมีช่วงที่สุขภาพไม่สมบูรณ์นานกว่าถึง 8.9 ปี
ครั้งหน้าผมจะเขียนถึงเรื่องที่น่าจะเป็นข่าวดีมากกว่าครั้งนี้ โดยจะเน้นว่าเราจะต้องทำตัวอย่างไรจึงจะทำให้อายุยืนแบบมีคุณภาพ โดยครั้งนี้ขอนำเสนอข้อมูลพื้นฐาน เพื่อให้เห็นภาพรวมก่อนครับ