ได้รู้ซึ้งกับคำว่าแม่
แม่คือพระประจำบ้านจริงๆพี่คลายเครียดกับพี่ปรัชญาคุยกันถึงแม่ผมก็ชักคิดถึงแม่เหมือนกัน เรียนจบมีงานทำก็หาแต่เงินส่งเงินไปให้แม่ที่บ้านนอกใช้ไม่รู้ว่าเวลาแม่เห็นเงินที่ส่งไปหรือเห็นหน้าลูกอย่างไหนแม่จะดีใจกว่ากัน ผมว่าแม่ล่ะดีใจที่เห็นลูกมากกว่าเห็นเงิน พี่คลายเครียดเล่าเรื่องดีดีมีสาระมากครับ
พระในบ้าน ...บทความดีดีจาก...พี่สุเกียง
-
ประจวบ
ได้อ่านที่เฮียคลายเครียดเขียนถึงแม่แล้ว
คิดถึงแม่ขึ้นมาทันที
เฮียเขียนได้เห็นภาพพจน์มากครับ
ผมมีบทกลอนที่ลอกเค้ามาอีกทีมาpostให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของวันคืน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ชำใจ
คนแก่ชะแรวัย ติดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบปรน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงให้ได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกๆยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
ผู้แต่งคือ ท่านปัญญานันทภิกขุ ครับ
คิดถึงแม่ขึ้นมาทันที
เฮียเขียนได้เห็นภาพพจน์มากครับ
ผมมีบทกลอนที่ลอกเค้ามาอีกทีมาpostให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของวันคืน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ชำใจ
คนแก่ชะแรวัย ติดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบปรน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงให้ได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกๆยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
ผู้แต่งคือ ท่านปัญญานันทภิกขุ ครับ
-
ประจวบ
ได้อ่านที่เฮียคลายเครียดเขียนถึงแม่แล้ว
คิดถึงแม่ขึ้นมาทันที
เฮียเขียนได้เห็นภาพพจน์มากครับ
ผมมีบทกลอนที่ลอกเค้ามาอีกทีมาpostให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของวันคืน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ชำใจ
คนแก่ชะแรวัย ติดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบปรน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงให้ได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกๆยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
ผู้แต่งคือ ท่านปัญญานันทภิกขุ ครับ
คิดถึงแม่ขึ้นมาทันที
เฮียเขียนได้เห็นภาพพจน์มากครับ
ผมมีบทกลอนที่ลอกเค้ามาอีกทีมาpostให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของวันคืน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ชำใจ
คนแก่ชะแรวัย ติดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบปรน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงให้ได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกๆยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
ผู้แต่งคือ ท่านปัญญานันทภิกขุ ครับ