ในเวปนี้มีใครชอบคุยเรื่องสามก๊กบ้าง

เชิญมาพักผ่อน คลายร้อนนั่งเล่น คุยกันเย็นๆ พร้อมเรื่องกีฬา สัพเพเหระ ทัศนะนานา ชีวิตชีวา สุขภาพทั่วไป บันเทิงขำขัน รอบเรื่องเมืองไทย ชวนเที่ยวที่ไหน อยากไปก็นัดมา ...โย่วๆ
ล็อคหัวข้อ
jaychou

โพสต์ โดย jaychou » เสาร์ พ.ย. 19, 2005 10:39 am

ครั้น เล่าปี่ ตาย เล่าเสี้ยนครองอำนาจแทน(แท้จริงขงเบ้งต่างหาก)
การตัดสินใจของขงเบ้งพาความวินาศมาสู่เสฉวน

ถ้าขงเบ้ง พิจารณาเห็นแล้วว่าเล่าเสี้ยนไร้ความสามารถ หากปฏิวัติขึ้นมาครองบัลลังค์เสียเอง เรื่องสามก๊กคงเปลี่ยน ทำได้แม้เข่นฆ่าคนนับแสน เหตุใดเล่าเพียงแค่ผลักอาเต๊าลงจากบัลลังค์จะยากเย็น จะว่าไป บัลลังค์นี้ตนก็สร้างมาแล้วก็ถวายแด่เล่าปี่แท้ๆ



ภาพประจำตัวสมาชิก
Linzhichange
User
กระทู้: 1160
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ก.ค. 10, 2005 9:21 pm

โพสต์ โดย Linzhichange » อาทิตย์ พ.ย. 20, 2005 9:53 am

เห็นไม่ค่อยมีคนเขียนถึงซุนกวน ผมเอาซักหน่อยแล้วกัน

จริง ๆ เรื่องการปกครองประชาชนผมให้ซุนกวนเป็นที่หนึ่งเลยครับ แต่ในสามก๊กมีการพูดถึงผู้นำคนนี้น้อยมาก ก็คิดว่าคงเป็นเพราะคนเขียนสามก๊กทั้งฉบับงิ้ว หรือฉบับอิงประวัติศาสตร์ก็เป็นคนที่มีภูมิลำเนาอยู่แต่รัฐวุ่ยและจ๊กเท่านั้น

ผมอยากสรุปให้เห็นแนววิธีคิดเรื่องสำคัญ ๆ ของซุนกวนดังนี้ครับ

ดูทางภูมิศาสตร์แล้ว ซุนกวนถือว่าอยู่ในภูมิลำเนาที่ดี (ก็ได้พ่อและพี่ปูรากฐานมาให้) เพราะมีแม่น้ำแยงซีเกียงเป็นเสมือนคูน้ำของรัฐ ซึ่งแม่น้ำนี้มีความกว้างใหญ่มากในช่วงตั้งเมืองนานจิง(ในปัจจุบัน) ซึ่งเมืองหลวงของง่อก๊กก็อยู่บริเวณซูโจวซึ่งถือว่าเป็นยุทธศาสตร์ที่ดี ขนาดโจโฉซึ่งเก่งทั้งทางบกและทางน้ำ (ในพงศาวดารบอกว่าไม่เก่งซึ่งผมคิดว่าไม่จริง จะมีก็แต่รัฐเล่าปี่ที่ไม่น่าจะมีทัพเรือด้วยซ้ำ) ยังไม่อาจจะโจมตีได้ตรง ๆ และยังหวาดเกรงจนฝึกพลธนูที่แกร่งที่สุดในแผ่นดินสมัยนั้นที่เหอเฝย (เมืองในปัจจุบัน) (น่าจะโดยขุนพลเตียวเลี้ยว) เพื่อป้องกันรัฐตัวเองจากทัพเรือซุนกวน

และการที่ซุนกวนพยายามเอาหวู่ฮั่น (เก๋งจิ๋ว) จากโจโฉนั้น (โดยแต่เดิมจะแบ่งให้เล่าปีกึ่งหนึ่ง)  ถือว่าเป็นการเดินเกมที่ถูกต้องที่สุดในรัฐบาลซุนกวน(โดยแนวคิดจากกุนซือที่เก่งมาก ๆหลายคน) จุดยุทธศาสตร์นี้เหมือนกันการจ่อคอหอยของโจโฉ ทำให้โจโฉเกรงที่จะโจมตีเข้าทางด้านนานกิง และถ้าโจมตีด้านหวู่ฮั่น ก็ต้องรุกหน้าทางน้ำซึ่งทหารซุนกวนก็ชำนาน ถ้าทัพเรือในสมัยรัฐบาลของลูกซุนกวนยังคงเก่งอยู่ รัฐง่อไม่มีทางแตกแน่นอน

แต่การไม่ได้เกงจิ๋วตามสัญญากับเล่าปี่ ผมคิดว่าซุนกวนไม่ควรถูกตำหนิมากที่มองคนอย่างเล่าปี่ไม่ออก (ซึ่งขนาดโจโฉยังถูกหลอกถึงสองครั้ง) เพราะการศึกในช่วงนั้นที่อาศัยความร่วมมือกัน ไม่ควรจะหวาดระแวงกัน แต่ความผิดพลาดก็เป็นบทเรียน ซุนกวนมิได้วู่วามที่จะเอาเก๋งจิ๋วคืน พยายามใช้วิธีการฑูต และเปิดศึกให้เสียหายน้อยที่สุด

ผมว่าซุนกวนก็มองเกมขาดมากที่เอาเกงจิ๋วมาเสริมแผ่นดินสมัยรุ่นพ่อตัวเอง เป็นการสร้างสมดุลคล้ายกับสงครามเย็นกลาย ๆ คานอำนาจโดยมิต้องสู้รบในการศึกที่เป็นกระแสหลัก (ต่างกันเล่าปี่/ขงเบ้ง ที่รบเอา ๆ)

การศึกที่เป็นกระแสหลักคือการศึกกับเล่าปี่(2ครั้ง 1.กับกวนอู 2.กับพระเจ้าเล่าปี่) เล่าปี่เตรียมตัวค่อนข้างถี่ถ้วนทีเดียว(เป็นปีๆ) ที่จะเดิมพันทั้งหมดกับการโจมตีรัฐง่อ ในพงศาวดารก็เชียร์เสมือนว่าเล่าปี่เกือบจะชนะมาก ๆ ซึ่งแท้ที่จริงการรบครั้งนั้นก็แผนการก็คล้ายสมัยรัสเซียถูกนโปเลียนหรือฮิตเลอร์โจมตี ต่างกันที่รัสเซียใช้ความหนาวเย็น ซุนกวนใช้ความร้อนระอุ และต่างกันมาก ๆ ที่ง่อก๊กก็ยังไม่ถูกจ่อคอหอยเหมือนอย่างรัสเซีย เล่าปี่โจมตีถึงจุดหนึ่งก็รุกไม่ได้ ถอยกลับก็ไม่ได้ หลาย ๆ อย่างบังคับให้เล่าปี่ต้องตั้งทัพรอซุนกวนวู่วาม ซึ่งแท้จริงแล้วก็คือเวลาเดียวกันที่ซุนกวนรอเวลาที่มีลมร้อนพัดพาเอาเพลิงให้ทัพเล่าปี่พินาศกลับไป

มาดูเรื่องการปกครองคนบ้าง
บริเวณง่อก๊ก ถือว่าเป็นบริเวณร้อยชนเผ่าน้อยของจีน (เส่าซู่หมินหจู) ซึ่งมีชนเผ่ากระจัดกระจายเกือบร้อยซึ่งต่างภาษาพูด ภาษาเขียน ต่างจากแผ่นดินภาคกลางลุ่มแม่น้ำเหลืองที่ค่อนข้างมีฮั่นเป็นกลุ่มชนใหญ่ และจ๊กก๊กที่มีฮั่นเป็นกลุ่มชนใหญ่เช่นกัน (อาจจะวุ่นวายน้อยกว่าแถบแม่น้ำเหลืองด้วยซ้ำเพราะราชวงศ์ฮั่นตั้งตัวที่นี่ และเคยย้ายถิ่นฐานหนีชนกลุ่มซงหนูทางเหนือมาด้านนี้เช่นกัน) ยังเห็นได้ว่าจ๊กก๊กวุ่นวายมากกว่าจะปราบชนกลุ่มน้อยได้ ต้องถึงขั้นให้ขงเบ้ง (ที่ยกย่องกันว่าเก่งกาจมาก) นำทัพหลายสิบหมื่นมาปราบแค่ชนกลุ่มน้อย แต่สำหรับซุนกวนนั้นไม่ปรากฎเรื่องวุ่นวายดังกล่าวเลย ถือว่าเป็นการปกครองประชาราษฎ์ที่ดีมาก ๆ (รัฐบาลปัจจุบันน่าจะลองศึกษาดู)

จำนวนประชนกรในรัฐนี้ก่อนและหลังยุคสามก๊กถือว่าถดถอยน้อยที่สุด ถ้ามีการวัด GDP ผมก็คิดว่าโตมากที่สุดเช่นกัน ถ้าศึกษาต่อน่าจะสนุก แต่น่าเสียดายที่หลักฐานที่เป็นหนังสือสำคัญ ๆ ยังอยู่ในรูปภาษาจีน จะให้แกะ ผมก็คงแก่ก่อน

และยิ่งศิลปะในการปกครองลูกน้อง และการมองคน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ผมไม่เห็นซุนกวนเคยพลาดน้อยครั้งมาก จุดผิดพลาดของซุนกวนคือไม่ยอมสร้างภาพลักษณ์ออกมาเหมือนเล่าปี่ จนเจอเล่าปี่ทั้งขงเบ้ง เล่นซะลูกน้อยอย่างจิวยี่ที่เป็นนาวาเอกที่เก่งมากในสมัยนั้น น่าจะกลับไปขายเต้าฮวยได้เลย

ซุนกวนรู้จักใช้การผูกมิตรเครือญาติ เพื่อสร้างความแข็งแรง ไม่ต่างกับแนวคิดของยุคกลางในตะวันตก ผมเห็นว่าแนวความคิดด้านการปกครองของซุนกวนค่อนข้างล้ำหน้ามาก แต่โชคไม่ดีที่เกิดมาในยุคสมัยของการแก่งแย่งชิงดีด้วยเลือดเนื้อ

แผ่นดินในยุคนั้นเหมาะแก่นายกตลอดกาลอย่างขุนศึกที่ชื่อโจโฉครับ ที่เปรียบเทียบว่าซุนกวนเป็นนร. MBA นั้นถูกต้องมากครับ สมัยนั้นยังไม่เป็นที่นิยมจริง ๆ



ล็อคหัวข้อ