เคยทราบมาว่านักบวชญี่ปุ่นนิกายหนึ่งนิยมละสังขารโดยไม่ให้สังขารเน่าเปื่อยเหมือนกัน ท่านกินเปลือกไม้จำพวกสนชนิดหนึ่งก่อนละสังขาร เพื่อให้น้ำมันสน ซึ่งก็เป็นองค์ประกอบสำคัญของแชลแลก ที่เราทาไม้เข้าไปผสมกับอวัยวะในร่างกาย ทำให้ไม่เน่าเปื่อยครับ
แต่ถ้าเราละโลภ โกรธ หลง แล้วซากกายเนื้ออันนี้จะเหลือไว้ทำไม
อ.ป๋วยบอกว่า ".....ตายแล้ว เผาผมเถิด อย่าฝัง คนอื่นจะได้มีที่ดินอาศัยและทำกิน และอย่าทำพิธีรีตอง ในงานศพให้วุ่นวายไป....."