อย่าหัวเราะกันนะครับ แต่กลุ้มใจจริงๆ
ผมอายุ34มีฐานะและหน้าที่การงานมั่นคงในระดับหนึ่งแล้ว แต่ยังไม่แต่งงาน ผิดไหม ทางบ้าน(มีเชื้อสายจีน) พยายามกดดันอยู่เสมอ เพราะถือว่าเรื่องนี้สำคัญ ล่าสุดคุณแม่แนะนำผู้หญิงที่มีความเหมาะสม ทั้งรูปสมบัติ คุณสมบัติ ทรัพย์สมบัติ จนผมก็เริ่มคิดๆเหมือนกัน ว่าถ้าไม่ take action คราวนี้ ก็อาจจะพลาดโอกาสของชีวิตไปก็ได้ แต่อีกใจก็ยังลังเล เพราะการแต่งงาน ต้องปรับตัวมาก ภาระหน้าที่จะเพิ่มขึ้นมาอีกมหาศาล แถมเป็นภาระไปตลอดชีวิตด้วย เพราะชีวิตเป็นของไม่แน่ ลำพังตัวเองพลาดพลั้งอย่างไรก็คงไม่เท่าไร แต่ถ้าเอาชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งมาผูกพันไว้ด้วยมันจะเป็นยังไง คงต้องใช้ความกล้าหาญมากทีเดียวในการเป็นผู้นำครอบครัว
ช่วยบอกหน่อยเถอะเพื่อนๆพี่ๆที่ผ่านประสบการณ์มาแล้ว ว่าผมคิดมากไปหรือเปล่า มันคุ้มกันหรือเปล่า มีความสุขไหม และถ้าไม่แต่งแล้ว จะรู้สึกว่างเปล่าไหม กลัวไหมว่าแก่เฒ่าเจ็บป่วยไม่มีใครดูแล หรือใช้ธรรมะนำทางชีวิตได้ตลอดรอดฝั่งไหม หรือคำแนะนำอื่นๆก็ได้ อะไรก็ได้
กลุ่มใจ ใครแต่งงานแล้วขอความเห็นหน่อยครับ
-
โกวเล้ง
กอลิบ และเซี่ยวบู้ ช่วงระหว่างหนีการสังหารจากหน่วยงานเพ็ญเดือนเจ็ด
.......
กอลิบ มีสหายประเสริฐ และมีภรรยาประเสริฐ
มิว่ากับผู้ใด เหล่านี้นับว่าเกินพอแล้ว
แต่มิทราบเพราะกระไร ในใจกอลิบกลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและหวาดหวั่น ความโศกเศร้าและหวาดหวั่นที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย
เนื่องเพราะกอลิบไม่มีความมั่นใจ สามารถจะอยู่ต่อไปโดยดีได้จริงหรือไม่?
ซังซังเงยหน้ากล่าว
"ท่านกำลังหวาดกลัวใช่หรือไม่"
กอลิบฝืนหัวร่อถาม
"ข้าพเจ้าหวาดกลัว? กลัวอะไร"
"กลัวพวกเราไม่มีปัญญายังชีวิตต่อไปโดยดี กลัวพวกเหล่านั้นจะมาหาท่านอีก กลัวพวกเราไม่มีปัญญา หาอาชีพเลี้ยงชีวิต?"
กอลิบนิ่งอึ้ง เพราะเข้าใจกระจ่างอยู่เสมอมา อาชีพดำรงชีวิต เป็นภาระที่หนักอึ้งปานใด
ซังซังกล่าวต่อ
"ความจริงท่านไม่ควรหวาดกลัว คนเราขอเพียงมีความมั่นใจ ต้องมีปัญญารอดอยู่ต่อไปได้"
"แต่ทว่า ........"
"ข้าพเจ้าไม่กลัวความลำบาก ขอเพียงได้อยู่กับท่าน แม้นับว่าลำบากบ้างก็มีความสุขอยู่"
"แต่ข้าพเจ้าต้องดูแลท่านให้ดี ข้าพเจ้าต้องให้ท่านผ่านวันเวลาด้วยความสุข"
"วันเวลาเยี่ยงไร จึงนับเป็นวันเวลาดีมีความสุข?"
กอลิบมิได้ตอบ เนื่องเพราะมิทราบสมควรตอบเยี่ยงไร
ซังซัง กล่าวต่อไป
"ได้อยู่ดีกินดี สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ดี นั่นไม่อาจนับเป็นวันเวลาประเสริฐ ที่สำคัญสุดคือ หัวใจมีความสุขหรือไม่? ขอเพียงหัวใจมีความสุข เรื่องอื่นๆ ต่างมิเป็นที่สำคัญของข้าพเจ้าเลย"
ใบหน้าที่นุ่มนวลของนาง มีประกายกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวอย่างบ่งบอกไม่ถูก
กอลิบเชิดหน้ายืดอกอย่างแช่มช้า ยกมือนางขึ้นกุม ในหัวใจพลันก็เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญเช่นกัน
กอลิบทราบ บัดนี้ในโลกไม่มีเรื่องราวใด สามารถบันดาลให้ตนโศกเศร้าหวาดกลัวอีกแล้ว
เนื่องเพราะตนไม่โดดเดี่ยวเดียวดายอีกแล้ว
.
.
.
(จากเดชขนนกยูง)
.......
กอลิบ มีสหายประเสริฐ และมีภรรยาประเสริฐ
มิว่ากับผู้ใด เหล่านี้นับว่าเกินพอแล้ว
แต่มิทราบเพราะกระไร ในใจกอลิบกลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและหวาดหวั่น ความโศกเศร้าและหวาดหวั่นที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย
เนื่องเพราะกอลิบไม่มีความมั่นใจ สามารถจะอยู่ต่อไปโดยดีได้จริงหรือไม่?
ซังซังเงยหน้ากล่าว
"ท่านกำลังหวาดกลัวใช่หรือไม่"
กอลิบฝืนหัวร่อถาม
"ข้าพเจ้าหวาดกลัว? กลัวอะไร"
"กลัวพวกเราไม่มีปัญญายังชีวิตต่อไปโดยดี กลัวพวกเหล่านั้นจะมาหาท่านอีก กลัวพวกเราไม่มีปัญญา หาอาชีพเลี้ยงชีวิต?"
กอลิบนิ่งอึ้ง เพราะเข้าใจกระจ่างอยู่เสมอมา อาชีพดำรงชีวิต เป็นภาระที่หนักอึ้งปานใด
ซังซังกล่าวต่อ
"ความจริงท่านไม่ควรหวาดกลัว คนเราขอเพียงมีความมั่นใจ ต้องมีปัญญารอดอยู่ต่อไปได้"
"แต่ทว่า ........"
"ข้าพเจ้าไม่กลัวความลำบาก ขอเพียงได้อยู่กับท่าน แม้นับว่าลำบากบ้างก็มีความสุขอยู่"
"แต่ข้าพเจ้าต้องดูแลท่านให้ดี ข้าพเจ้าต้องให้ท่านผ่านวันเวลาด้วยความสุข"
"วันเวลาเยี่ยงไร จึงนับเป็นวันเวลาดีมีความสุข?"
กอลิบมิได้ตอบ เนื่องเพราะมิทราบสมควรตอบเยี่ยงไร
ซังซัง กล่าวต่อไป
"ได้อยู่ดีกินดี สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ดี นั่นไม่อาจนับเป็นวันเวลาประเสริฐ ที่สำคัญสุดคือ หัวใจมีความสุขหรือไม่? ขอเพียงหัวใจมีความสุข เรื่องอื่นๆ ต่างมิเป็นที่สำคัญของข้าพเจ้าเลย"
ใบหน้าที่นุ่มนวลของนาง มีประกายกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวอย่างบ่งบอกไม่ถูก
กอลิบเชิดหน้ายืดอกอย่างแช่มช้า ยกมือนางขึ้นกุม ในหัวใจพลันก็เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญเช่นกัน
กอลิบทราบ บัดนี้ในโลกไม่มีเรื่องราวใด สามารถบันดาลให้ตนโศกเศร้าหวาดกลัวอีกแล้ว
เนื่องเพราะตนไม่โดดเดี่ยวเดียวดายอีกแล้ว
.
.
.
(จากเดชขนนกยูง)
-
_THiNK_
ก่อนแต่งงานต้องมีความรักก่อน แบบนี้คิดว่าไงล่ะ
..... ความรัก L o V e (( ของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ )) .....
บางครั้ง ความรัก ก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง
... ไม่ผิดหากจะ รัก คนมีเจ้าของ แต่จะผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน
...หน้าที่ของความรัก คือการเดินไปมอบความรัก และยืนเฉยๆ เพื่อรับมันไม่ใช่การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา
...ในห้วงรัก การถูกรัก มันสุขใจ การมอบความรักมันอิ่มเอมและเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาน
...ความรัก จะเกิดขึ้นเมื่อเกิดการถ่ายเทพลังอันอ่อนโยนของ คนสองคน
...ความรัก มิใช่การเข้าไปเป็นชีวิตเขา แต่คือการเข้าไปอยู่ข้างๆชีวิตเขา
...คนบางคนเหมาะที่เกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย
...ความรัก ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้นทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความรัก
...แฟน ก็คือ เพื่อนคู่คิด ที่ก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า
...ในวันที่ความรักคงที่ สารกระชุ่มกระช่วยงดทำงานสิ่งเดียว ที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ ความเข้าใจ ล้วนๆ
...ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก
...บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก มักจะเดินทางมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
...ผู้ชายแสดงความรักด้วยการกระทำ ขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ว่า รัก จากคำพูด
ความรัก ไม่ต้องการ แค่วันเดียว
ความรัก ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหน
ความรัก ไม่ต้องมี เวลาใด
ความรัก ไม่ต้องใช้ ให้ใครชี้
ความรัก ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์
ความรัก ไม่ต้องการ การกดขี่
ความรัก ไม่ต้องให้ ใครตราตี
ความรัก ไม่ต้องมี เส้นพรมแดน
ความรัก ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์
ความรัก ไม่ต้องพูด ตามแบบแผน
ความรัก ไม่ต้องการ การตอบแทน
ความรัก ไม่ต้องแค่ หัวใจคน
ความรัก ไม่ต้องการ การเป็นต่อ
ความรัก ไม่ต้องรอ ขอเหตุผล
ความรัก ไม่ต้องย้ำ ความมีจน
ความรัก ไม่ต้องทน ที่จะรัก
..... ความรัก L o V e (( ของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ )) .....
บางครั้ง ความรัก ก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง
... ไม่ผิดหากจะ รัก คนมีเจ้าของ แต่จะผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน
...หน้าที่ของความรัก คือการเดินไปมอบความรัก และยืนเฉยๆ เพื่อรับมันไม่ใช่การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา
...ในห้วงรัก การถูกรัก มันสุขใจ การมอบความรักมันอิ่มเอมและเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาน
...ความรัก จะเกิดขึ้นเมื่อเกิดการถ่ายเทพลังอันอ่อนโยนของ คนสองคน
...ความรัก มิใช่การเข้าไปเป็นชีวิตเขา แต่คือการเข้าไปอยู่ข้างๆชีวิตเขา
...คนบางคนเหมาะที่เกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย
...ความรัก ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้นทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความรัก
...แฟน ก็คือ เพื่อนคู่คิด ที่ก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า
...ในวันที่ความรักคงที่ สารกระชุ่มกระช่วยงดทำงานสิ่งเดียว ที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ ความเข้าใจ ล้วนๆ
...ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก
...บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก มักจะเดินทางมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
...ผู้ชายแสดงความรักด้วยการกระทำ ขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ว่า รัก จากคำพูด
ความรัก ไม่ต้องการ แค่วันเดียว
ความรัก ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหน
ความรัก ไม่ต้องมี เวลาใด
ความรัก ไม่ต้องใช้ ให้ใครชี้
ความรัก ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์
ความรัก ไม่ต้องการ การกดขี่
ความรัก ไม่ต้องให้ ใครตราตี
ความรัก ไม่ต้องมี เส้นพรมแดน
ความรัก ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์
ความรัก ไม่ต้องพูด ตามแบบแผน
ความรัก ไม่ต้องการ การตอบแทน
ความรัก ไม่ต้องแค่ หัวใจคน
ความรัก ไม่ต้องการ การเป็นต่อ
ความรัก ไม่ต้องรอ ขอเหตุผล
ความรัก ไม่ต้องย้ำ ความมีจน
ความรัก ไม่ต้องทน ที่จะรัก
-
lighthouse
-
วิเวก
ยังอยู่ครับพี่ ขอบคุณความเห็นของทุกท่านมากๆครับ ผมโดนใจตั้งแต่คุณโกวเล้งแล้ว รู้ตัวเลยว่ากลัว สุดท้ายก็เลยลองคุยดูครับ เป็นคนดีครับ แต่ว่าจะรู้ได้ไงว่าเธอคือคนที่ใช่ แล้วผมสงสัยว่าคนเราจะรักกันจะผูกพันจนถึงกับแต่งงานกันได้อย่างไร? วัยนี้แล้วเรื่องปิ้งกันอย่างรวดเร็วรุนแรงมันคงหายากแล้วหละครับ คำถามเบสิกอีกแล้ว แต่ผมก็ยังสงสัยว่ามันจะเป็นยังไงต่อ 
น้องๆที่ยังไม่แต่งก็ตอบได้นะครับ
น้องๆที่ยังไม่แต่งก็ตอบได้นะครับ
-
เป๋อป่อง
ความรักไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ให้อารมณ์หวือหวาเพียงชั่วครู่
หากเป็นเรื่องของชีวิตทั้งชีวิต ที่นำไปผูกติดกับใครอีกคน
ซึ่งแปลกหน้ากันมานานปี เพื่อมาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
ความรักคือความแตกต่างที่ลงตัว
จาก เป๋อป่อง อิสรชน ผู้ค้นหาความรัก
เป บูรพา
ใครที่เราอยากรู้จัก เขาก็อยากรู้จักใครที่ไม่ใช่เรา
ใครที่อยากรู้จักเรา เราก็อยากรู้จักใครที่ไม่ใช่เขา
แต่เราก็มักจะให้สิทธิพิเศษกับใครที่เราอยากรู้จักมาก่อนเสมอ
แม้ว่าบางครั้งเขาอาจจะไม่มีตัวตนเลยด้วยซ้ำไป
หากเป็นเรื่องของชีวิตทั้งชีวิต ที่นำไปผูกติดกับใครอีกคน
ซึ่งแปลกหน้ากันมานานปี เพื่อมาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
ความรักคือความแตกต่างที่ลงตัว
จาก เป๋อป่อง อิสรชน ผู้ค้นหาความรัก
เป บูรพา
ใครที่เราอยากรู้จัก เขาก็อยากรู้จักใครที่ไม่ใช่เรา
ใครที่อยากรู้จักเรา เราก็อยากรู้จักใครที่ไม่ใช่เขา
แต่เราก็มักจะให้สิทธิพิเศษกับใครที่เราอยากรู้จักมาก่อนเสมอ
แม้ว่าบางครั้งเขาอาจจะไม่มีตัวตนเลยด้วยซ้ำไป
-
บุคคลทั่วไป
-
wke_d
-
แม่ใหญ่
อยู่บนคาน(ทอง)
ผู้ชายถ้าไม่แต่งงาน ถือว่าคิดผิด เพราะผู้ชายแต่งงานแล้วสบายไปแปดอย่าง มีผู้หญิงดูแลทุกอย่าง ลิ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ส่วนผู้หญิงมือก็แกว่ง(ดูแลเจ้านายที่บ้าน) ดาบก็ต้องไกว(ทำงานนอกบ้าน) นึกแล้วอยากเป็นทอมซะให้สิ้นเรื่องจะได้มีผู้หญิงของตัวเองมาดูแลบ้าง (และจะได้ลงจากคานเสียที) :lol: