โค้ด: เลือกทั้งหมด
หลายคนมุ่งมั่นทำงานหาเงินเพื่อที่จะทำเงินได้มากๆโดยหวังว่าวันหนึ่งได้เงินมามากพอแล้ว เงินเหล่านั้นจะทำให้เรามี”ความสุข”ได้ ระหว่างการขวนขวายหาเงินนั้นอาจต้องละเลยสิ่งรอบตัวหลายๆอย่าง เช่นบางคนทำงานเป็นพนักงานประจำก็มุ่งมั่นขยันทำงานเข้างานเช้าออกจากออฟฟิศดึกๆดื่นๆ ตื่นเช้ามาก็ต้องรีบออกจากบ้านแต่เช้าเพราะกลัวรถติดไปทำงานสายไม่ได้โบนัส บางคนไม่เคยเห็นหน้าลูกเพราะเช้าออกจากบ้านลูกยังไม่ตื่น เลิกงานกลับมาถึงบ้านลูกก็หลับกันหมดแล้ว ชีวิตการงานก็เครียดเพราะจะทำงานพลาดไม่ได้ โอกาสก้าวหน้าจะเสียหาย เลิกงานมาอาจหงุดหงิดกับคนในครอบครัวเพราะเครียดจากการทำงานเป็นต้น
หรือบางคนมุ่งมั่นทำงานหรือทำกิจการส่วนตัวจนไม่มีเวลาดูแลตนเอง ไม่เคยมีเวลาออกกำลังกาย อาหารก็เร่งรีบทานเพราะต้องทำงานแข่งกับเวลา มุ่งมั่นหาเงินจนสุขภาพร่างกายทรุดโทรม วันหนึ่งเกิดป่วยขึ้นมากลับต้องเสียใจเพราะเงินที่หามาได้ต้องนำไปจ่ายให้กับแพทย์และโรงพยาบาลเป็นจำนวนมาก ธุรกิจที่สร้างมาก็เสียหายเพราะขาดคนดูแล มีตัวอย่างพิธีกรรายการดังท่านหนึ่งทำงานตัวเป็นเกลียว รับงานตลอดเวลา ไม่มีพักผ่อน ไม่มีเวลาดูแลตัวเองและครอบครัว เพราะคิดว่าหาเงินได้มากๆคนข้างหลังจะได้สบาย แต่เวลาผ่านไปไม่กี่ปี จากการที่ต้องทำงานอดหลับอดนอนและทานอาหารไม่เป็นเวลาทำให้เขาต้องเป็นโรคมะเร็งร้ายเสียชีวิตไปในวัยยังไม่ถึงห้าสิบปี
บางคนเดินหน้าเข้าตลาดหุ้นเพื่อความร่ำรวย เห็นหลายคนรวยจากหุ้นเลยอยากรวยกับเขาบ้าง จำนวนมากใช้วิธีซื้อหุ้นตามเซียน เห็นในเวปไซค์หรือวงในบอกว่าเซียนคนนั้นคนนี้กำลังซื้อหุ้นตัวนี้อยู่ก็แห่ซื้อตาม จนราคาหุ้นสูงขึ้นไปเรื่อยๆคิดว่าโอโหเซียนคนนี้เก่งจริงๆซื้อหุ้นอะไรหุ้นนั้นก็ขึ้น เรียกว่าเป็นโคตรเซียนเลยทีเดียว แต่พอเวลาผ่านไปสักพักปรากฏว่าราคาหุ้นตกลงกู่ไม่กลับ กำไรทีมีกลับกลายเป็นขาดทุน เพราะเหล่าเซียนต่างพากันเทขายเพราะราคาหุ้นถึงเป้าหมายที่วางไว้ หุ้นเล็กๆหลายตัวถ้ารายย่อยไม่เข้าไปไล่ซื้อก็คงอีกนานกว่าราคาจะถึง”เป้าหมาย”ที่วางเอาไว้ หลายคนใช้เวปไซค์เป็นแหล่งปล่อยข่าว หลายรายใช้เป็นแหล่งเชียร์หุ้น ใครมาขวางข้าลบกระทู้ออกหมดพูดแต่ส่วนดีข้างเดียว รายย่อยก็อยากรวยสุดท้ายเลยกลายเป็นเหยื่อของเซียนเหล่านั้น หลายเซียนใช้คำว่า”วีไอ”เป็นจุดขายจนเสียชื่อกันไปทั้งบาง สุดท้ายมีคนมากล่าวว่าเป็น”วีไอทมิฬ”กันไปหมด หลายคนมีเงินแต่ขาดการยอมรับเพราะถูกสังคมประนามสาปแช่งโดยเฉพาะรายย่อยที่เสียหายจากการ”เล่นหุ้นตามเซียน”
ดังนั้นเงินที่มีนั้นจริงๆแล้วทำให้เรามี”ความสุข”ได้จริงหรือ หรือมีสิ่งใดที่เงินไม่สามารถซื้อได้หรือไม่ หรือถ้าเงินไม่สามารถบ่งบอกถึงความสุขได้แล้วความสุขจริงๆนั้นอยู่ที่ไหนกันแน่ ท่านพุทธทาสเคยกล่าวไว้ว่า”ความสุขที่แท้จริงไม่ต้องใช้เงิน ความสุขที่ใช้เงินเป็นความสุขจอมปลอม ได้มาสักพักเดี๋ยวก็หายไป กลับไปทุกข์อีกเหมือนเดิม” คำกล่าวนี้มีความจริงอยู่ไม่มากก็น้อย ผู้หญิงรายคนอยากได้กระเป๋าถือดีๆยี่ห้อดังๆ อุตสาห์เก็บหอมรอบริบเพื่อจะได้ไปซื้อกระเป๋าใบละหลายหมื่นหรือหลายแสนบาทมาครอบครอง ในช่วงแรกที่ซื้อใหม่ๆก็อาจดีใจจนหยุดไม่อยู่ ยิ้มแก้มไม่หุบไปหลายวัน อาจเอากระเป๋าใบนั้นออกมาดูเช้าสายบ่ายเย็น แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก บางคนอาจใช้เวลาสักสองสามเดือนก็เริ่มรู้สึกว่าเฉยๆ กระเป๋าถือหรูใบนั้นก็ไม่ได้เป็นสิ่งพิเศษอีกต่อไป เป็นเรื่องธรรมดาใครๆก็ถือกัน ชีวิตก็กลับไปเริ่มมีความทุกข์ในเรื่องอื่นๆเหมือนเดิม
นอกเหนือจากกระเป๋าของผู้หญิงแล้ว สิ่งอื่นๆที่เราซื้อมานั้นก็อาจทำให้เราดีใจมีความสุขได้เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าใหม่ รถคันใหม่ บ้านหลังใหม่หรือสิ่งอื่นๆที่เราต้องใช้เงินซื้อหามา ความสุขเหล่านั้นมองไปแล้วดูเหมือนจะทำให้เรามี”ความสุข”แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นแค่ความสุขเพียงชั่วคราวและเราก็กลับไปมีความทุกข์เช่นเดิมต่อไป จะเห็นว่ากระเป๋าถือไม่ได้ทำให้เราเลิกโกรธ เกลียด กลัว เลิกวิตกกังวลหรืออิจฉาริษยาได้
ดังนั้นถ้าเงินไม่ได้ทำให้เรามี”ความสุขที่แท้จริง”แล้วอะไรจะทำให้เรามีความสุขได้ ฉบับหน้าเราจะมาหาคำตอบของเรื่องนี้กัน